அந்த ஐந்து நிமிடம்

"ரமேஷ் போதும் வா வீட்டுக்கு போகலாம்" பூங்காவில் விளையாடிக்கொண்டு இருந்த தன் மகனை அழைத்தார் சுப்பு

"இன்னொரு அஞ்சு நிமிஷம் டாடி" சொல்லிவிட்டு ஊஞ்சலில் ஆடிக்கொண்டு இருந்தான்

சிறிது நேரம் கழித்து திரும்பவும் "ரமேஷ் போகலாமா" கேட்டார் சுப்பு

"இன்னொரு அஞ்சு நிமிஷம் டாடி" ரமேஷ் ஊஞ்சலை விட்டு இறங்கவில்லை

இப்படியே இன்னும் சிலமுறை சுப்பு அழைக்க, ரமேஷ் அதே பதிலை தந்து கொண்டு இருந்தானே ஒழிய ஊஞ்சலை விட்டு வரவில்லை

பக்கத்தில் இதை பார்த்துக்கொண்டு இருந்த குப்பு, "எப்பிடி ஒரு அப்பா நீங்க, இவ்வளவு பொறுமையா இருக்கீங்க? நானா இருந்தா இந்நேரம் பயல அடிச்சி இழுத்துட்டு போயி இருப்பேன்" ன்னு சொன்னார்

சுப்பு "அப்பிடியில்லே இதுவரைக்கும் நான் வேலை வேலைன்னு என் பசங்கள கவனிக்காம விட்டுட்டேன், பெரிய பையன் கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னால விபத்தில இறந்துட்டான் அவன் கூட அஞ்சு நிமிஷம் கூட நான் இருக்கலை, அதே தப்ப இவன் கிட்ட பண்ண கூடாதுன்னு அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன். அது மட்டும் இல்லாம இந்த அஞ்சு நிமிஷம் அவன் விளையாடுறதுக்கு குடுக்கலை, அவன் விளையாடுறதை பாக்குறதுக்கு நான் எடுத்துக்கிட்டேன்"